scanfan
Yönetici
- 25 Eyl 2013
- 7,211
- 75,439
Ripley's Believe It or Not! - 06/01/2018
Ripley'den İster İnan İster İnanma
6 Ocak 2018 tarihli "Ripley'den, İster İnan İster İnanma" (Ripley's Believe It or Not!) çizgi bandını genelde yaptığım gibi yine harici balonlarla çevirdim, zira elle yazılmış olan kendine has ilginç kaligrafisi yerine, fazlasıyla suni duracak olan bilgisayar fontlarını koymak istemedim. Çeviri lafın gelişi, birkaç satırlık önemsiz çeviriyi kendi ÇB forumuma koymak biraz tuhaf kaçıyor, ama asıl maksat planştaki konular üzerinde fikir yürütebilmek, diyardaşların merak duygularını harekete geçirmek, anılara yolculuk etmek vs. vs.
"Jell-O", adı üstünde jelatinli bir tatlı markası. Eski bir marka, ben 50'lerin dergilerinde reklamlarını görürdüm ama firmasının geçmişi aslında 1897 yılına kadar gidiyormuş. Bu da sanırım aynı zamanda ürün adı olmuş marka adlarından bir diğeri. Her tıraş bıçağına "jilet", her sakıza "ciklet" dediğimiz gibi, kendi ülkesinde her jelatinli tatlıya da "Jell-O" deniyordu. Jelatin malumunuz hayvan kemiklerinin kaynatılmasıyla ortaya çıkan kollajenden elde edilen bir protein. Jelatinin tarihi daha da eskiye, 15. yy'a kadar gidiyor. Jelatinli tatlılar bizde de çok yaygındı (mutlaka şimdi de vardır), çocukken çok yerdik, bizde bunlara "jöle" denirdi. Bunlar kutularda toz halinde satılırdı, biz çocuklar toz halini de kaşık kaşık yerdik. Rengarenk çeşitleri vardı. Sıcak suda eritilip süslü bir kalıba dökülür, bir süre beklendiğinde katılaşır, ama şeffaf kalırdı. Bir de kalıptan tabağa alındığında titrerdi (Cem Yılmaz'ın deyişiyle, keşkül titretmesi!). Zaten yukarıda adı geçen filmin özel efektçileri Kızıldeniz'in ortadan yarılması sahnesini bu mamulü kullanarak hazırlarlarken jölenin bu titreme özelliğinden yararlanmışlar.
1920'li yıllara ait "Jell-0" reklamları.
Jell-O şirketi reklam verirken grafik tasarımcıların yanı sıra
karikatüristlerden de epey yararlanmış. Bunlar da 1950 ve 60'lardan.
1925 yapımı sessiz siyah-beyaz film "On Emir"i "Cecil B. DeMille" yönetmişti. Filmin bazı kısımları "Technicolor Process 2" denen bir teknikle renkli çekilmişti, bazı kısımlar da anilin boya kullanılarak elle boyanmıştı, buna da "Handschiegl reklendirme" deniyor. Kızıldeniz'in ayrılma sahnesi de Handschiegl sisteminin kullanıldığı renkli kısımlardan biriydi (sahne anilin boyayla renklendirilmiş, sepya renginde). Filme o tarihte gişede büyük başarı getiren bu yeni "iki şeritli ve iki renkli Technicolor" sistemiydi. (3 şeritli, ful renkli "Technicolor Process 4"in gelmesine daha vakit vardır, o 50'li yıllarda yaygınlaşacaktır). Döneminin çok pahalı bir filmiydi.
Videoda 1923, 1956, 1974, 1994, 1998 vs tarihlerine ait birkaç tarihi filmde
Kızıldeniz'in yarılması sahnelerinin özel efektlerinin nasıl yapıldığı anlatılıyor (4 dakika)
Videonun yarısı 1923 tarihli "Cecil B. DeMille" filmine ayrılmış. 1956'daki yeniden yapım filmi de o yönetmişti.
Yıllar çinde çeşitli filmlerde Kızıldeniz'in yarılması
Denizin ikiye ayrılması sahnesi videoda 2:52'de
On Emir (1923) Kızıldeniz'İn Yarılma Saynesi
Son düzenleme: