agartan
Onursal Üye
- 28 Haz 2019
- 1,220
- 11,307
Umberto D. (1952)
Yönetmen: Vittorio De Sica
Senaryo: Cesare Zavattini
Müzik: Alessandro Cicognini
Ülke: İtalya
Tür: Dram
Süre: 89 dk
Vizyon Tarihi: 20 Ocak 1952 (İtalya)
Dil: İtalyanca
Çekim Yeri: Rome, Lazio, İtalya
IMDb Rating: 8.2
3 Ödül
Sunum: 675 MB, Siyah/Beyaz 720p, orijinal dilde ve Türkçe altyazısı yanındadır.
Umberto D.:
Başrol oyuncusu Carlo Battisti, yönetmenin yolda ayaküzeri tanıştığı emekli bir fizik profesörüymüş.
İlk ve tek filminde 40 yıllık oyuncu gibi çok güzel rol yapmış. Film çekilirken tam 70 yaşındaymış.
İtalyan yeni gerçekçilik akımının önemli filmlerinden Umberto D. (1952) düşük emekli maaşı ve
onlarca zorluk ile yaşamaya çalışan yaşlı bir adamın hayat mücadelesini konu alan çok etkileyici siyah beyaz bir film.
Evsiz ve kimsesiz 70 yaşlarındaki Umberto Domenico Ferrari, biriken borcu nedeniyle kaldığı pansiyondan atılsa da mücadele etmeyi hiç bırakmaz.
Kaybolan köpeğini hayvan barınağında bulduğu, dilenmeyi ve intiharı denediği anlar gözlerimi yaşartan sahnelerden sadece birkaçıydı.
Film boyunca anne babamın ve kendi yaşlılığımın nasıl olacağını düşünmekten kendimi alamadım.
Sinemanın en çok bu düşünmeye sevk eden özelliğini seviyorum. Allah kimseyi yalnız ve çaresiz bırakmasın diyerek bitirdim filmi.
Bu tür gerçekçi filmleri izleyince hayatı toz pembe gösteren filmler ne kadar da boş geliyor bana ama onları da izlemek ve rahatlamak gerek.
Hepsinin yeri ayrı. *Fügen Atasoy*
Vittorio De Sica’nın “Bu film Babama ithaf olunmuştur” yazısıyla açılan film, savaş sonrası Roma kentinde emeklilerin geçinemediklerini belirten
“Tüm ömrümüz boyunca çalıştık, emekli aylıklarımızı arttırın”, “Emeklilere adalet” gibi pankartlarla yürüyen emeklilerin içindeki emekli bir devlet memuru
Umberto Domenico Ferrari (C. Battisti) nin hikayesidir. Hayattaki tek dostu köpeği Flike’dir.
Yıllardır küçük bir pansiyon odasına sığınmış yetersiz emekli maaşıyla hayatta kalma mücadelesi vermektedir. Odasının kirasını da düzenli ödeyememektedir.
Sert ve acımasız ev sahibesi Antonia (L. Gennari) onu pansiyondan göndermek istemektedir.
Pansiyonda mutfak işlerine bakan Maria (M.Casilo) tek anlaştığı ve konuştuğu kişidir. Maria ise bir askerden hamiledir.
Umberto D. odasının gündüzleri ev sahibesi tarafından başka amaçlarla kullanılmasına da ses çıkaramaz. Saatini, kitaplarını bile satar borcunu kapatabilmek için.
O sırada köpeği kaybolur, sahipsiz köpeklerin itlaf edileceğini bildiğinden belediyeye koşar, köpeğini bulur.
Dilenmeyi bile dener. Aş evlerinde karnını doyurur, ama gün geçtikçe direnci kırılır.
İntihar etmeyi düşünür. Köpeğine bakacak kişiler arar. Onu intihardan yine tek dostu köpeği Flike kurtaracaktır.
De Sica’nın “Bisiklet Hırsızları” nda da birlikte çalıştığı ve o filmle senaryo Oscarı alan senaryo yazarı Cesare Zavattini bu filmle de Senaryo Oscar adayı olmuştu.
Umberto D. Vittori De Sica’nın Yeni Gerçekçilik akımının son filmidir. (İlki 1946 yapımı Kaldırım Çocukları/ Sciuscià, ikincisi 1948/Bisiklet Hırsızları)
Filmin başrol oyuncusu Carlo Battisti bir aktör olmayıp, üniversiteden emekli bir profesördür.
Umberto D. Savaş sonrası İtalya’daki adaletsizliği ve yaşam şartlarının ağırlığını, son derece gerçekçi bir dille anlatan çok güçlü bir film.
Film unutulmaz sahneler de içeriyor. Umberto D'nin dilenirken avucunu açması, adam durup para verecekken elini ters çevirmesi.
Dostlarından yardım talep ederken karşılaştığı durumlar, ilgisizlik, dışlanmışlık.
Köpeğiyle tren yolunda intihar etmek isterken son anda kurtulması gibi.
Film, insanın ebedi yalnızlığına, yaşlılığına bir ağıt gibidir.
Bu yürek burkan gerçekçi filmi tüm sinemaseverlere öneririm. Kaçırılmaması ve es geçilmemesi gereken filmlerden. *Serdar Demirkıran*
Son söz:
“Bütün paramı bu filmlere yatırdım. Hiçbiri ticari film değildi. Ama paramı bu şekilde kaybettiğim için mutluyum.
Umberto D. ve Bisiklet Hırsızları hayatımın en güzel armağanlarıydı.” *Vittorio De Sica*
Keyifli seyirler, sağlıklı ve mutlu günler dilerim.
*
Yönetmen: Vittorio De Sica
Senaryo: Cesare Zavattini
Müzik: Alessandro Cicognini
Ülke: İtalya
Tür: Dram
Süre: 89 dk
Vizyon Tarihi: 20 Ocak 1952 (İtalya)
Dil: İtalyanca
Çekim Yeri: Rome, Lazio, İtalya
IMDb Rating: 8.2
3 Ödül
Sunum: 675 MB, Siyah/Beyaz 720p, orijinal dilde ve Türkçe altyazısı yanındadır.
Umberto D.:
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
Başrol oyuncusu Carlo Battisti, yönetmenin yolda ayaküzeri tanıştığı emekli bir fizik profesörüymüş.
İlk ve tek filminde 40 yıllık oyuncu gibi çok güzel rol yapmış. Film çekilirken tam 70 yaşındaymış.
İtalyan yeni gerçekçilik akımının önemli filmlerinden Umberto D. (1952) düşük emekli maaşı ve
onlarca zorluk ile yaşamaya çalışan yaşlı bir adamın hayat mücadelesini konu alan çok etkileyici siyah beyaz bir film.
Evsiz ve kimsesiz 70 yaşlarındaki Umberto Domenico Ferrari, biriken borcu nedeniyle kaldığı pansiyondan atılsa da mücadele etmeyi hiç bırakmaz.
Kaybolan köpeğini hayvan barınağında bulduğu, dilenmeyi ve intiharı denediği anlar gözlerimi yaşartan sahnelerden sadece birkaçıydı.
Film boyunca anne babamın ve kendi yaşlılığımın nasıl olacağını düşünmekten kendimi alamadım.
Sinemanın en çok bu düşünmeye sevk eden özelliğini seviyorum. Allah kimseyi yalnız ve çaresiz bırakmasın diyerek bitirdim filmi.
Bu tür gerçekçi filmleri izleyince hayatı toz pembe gösteren filmler ne kadar da boş geliyor bana ama onları da izlemek ve rahatlamak gerek.
Hepsinin yeri ayrı. *Fügen Atasoy*
Vittorio De Sica’nın “Bu film Babama ithaf olunmuştur” yazısıyla açılan film, savaş sonrası Roma kentinde emeklilerin geçinemediklerini belirten
“Tüm ömrümüz boyunca çalıştık, emekli aylıklarımızı arttırın”, “Emeklilere adalet” gibi pankartlarla yürüyen emeklilerin içindeki emekli bir devlet memuru
Umberto Domenico Ferrari (C. Battisti) nin hikayesidir. Hayattaki tek dostu köpeği Flike’dir.
Yıllardır küçük bir pansiyon odasına sığınmış yetersiz emekli maaşıyla hayatta kalma mücadelesi vermektedir. Odasının kirasını da düzenli ödeyememektedir.
Sert ve acımasız ev sahibesi Antonia (L. Gennari) onu pansiyondan göndermek istemektedir.
Pansiyonda mutfak işlerine bakan Maria (M.Casilo) tek anlaştığı ve konuştuğu kişidir. Maria ise bir askerden hamiledir.
Umberto D. odasının gündüzleri ev sahibesi tarafından başka amaçlarla kullanılmasına da ses çıkaramaz. Saatini, kitaplarını bile satar borcunu kapatabilmek için.
O sırada köpeği kaybolur, sahipsiz köpeklerin itlaf edileceğini bildiğinden belediyeye koşar, köpeğini bulur.
Dilenmeyi bile dener. Aş evlerinde karnını doyurur, ama gün geçtikçe direnci kırılır.
İntihar etmeyi düşünür. Köpeğine bakacak kişiler arar. Onu intihardan yine tek dostu köpeği Flike kurtaracaktır.
De Sica’nın “Bisiklet Hırsızları” nda da birlikte çalıştığı ve o filmle senaryo Oscarı alan senaryo yazarı Cesare Zavattini bu filmle de Senaryo Oscar adayı olmuştu.
Umberto D. Vittori De Sica’nın Yeni Gerçekçilik akımının son filmidir. (İlki 1946 yapımı Kaldırım Çocukları/ Sciuscià, ikincisi 1948/Bisiklet Hırsızları)
Filmin başrol oyuncusu Carlo Battisti bir aktör olmayıp, üniversiteden emekli bir profesördür.
Umberto D. Savaş sonrası İtalya’daki adaletsizliği ve yaşam şartlarının ağırlığını, son derece gerçekçi bir dille anlatan çok güçlü bir film.
Film unutulmaz sahneler de içeriyor. Umberto D'nin dilenirken avucunu açması, adam durup para verecekken elini ters çevirmesi.
Dostlarından yardım talep ederken karşılaştığı durumlar, ilgisizlik, dışlanmışlık.
Köpeğiyle tren yolunda intihar etmek isterken son anda kurtulması gibi.
Film, insanın ebedi yalnızlığına, yaşlılığına bir ağıt gibidir.
Bu yürek burkan gerçekçi filmi tüm sinemaseverlere öneririm. Kaçırılmaması ve es geçilmemesi gereken filmlerden. *Serdar Demirkıran*
Son söz:
“Bütün paramı bu filmlere yatırdım. Hiçbiri ticari film değildi. Ama paramı bu şekilde kaybettiğim için mutluyum.
Umberto D. ve Bisiklet Hırsızları hayatımın en güzel armağanlarıydı.” *Vittorio De Sica*
Keyifli seyirler, sağlıklı ve mutlu günler dilerim.
*
Son düzenleme: