Kırık Kalpler Oteli (Çeviri & Balonlama)

[scanfan]

Kırık Kalpler Oteli (Çeviri/Balonlama)
Heartbreak Hotel (İngilizce Versiyonunun Başlığı)


Senaryo ve Çizimler: Dick Matena
Çeviri & Balonlama: scanfan
Yayıncı: Heavy Metal Magazine, Ekim 1980 tarihli 43. sayısından.
12 sayfa, 21 MB, 2160 px, 300 dpi, CBR
Fontlar: Budmo, Engebrechtre (kapaklar); CCZoinks (başlık); CCAdamKubert (balonlar)

Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için Giriş yap veya üye ol.

(MediaFire)

​

Amerikan fantezi çizgi roman degisi Heavy Metal'in Ekim 1980 tarihli 43. sayısında rastladığım bir hikayeyi sunuyorum. Kısa sayılır, sadece 10 sayfa (+2 sayfa da benim Fotoşopta oluşturduğum kapaklar). Derginin özellikle de o yıllardaki havasına uygun gizli anlamlar ve sembollerle yüklü fantastik bir hikaye. Tıpkı rüyalarda olduğu gibi, bir mantık aranmaması gerekiyor. Hikayede Rock'n Roll efsanesi Elvis Presley'e bir selam duruşu var, malum onun 1956'da çıkış yaptığı milyonlar satan 45'liği "Heartbreak Hotel"e gönderme yapılmış (RCA Victor etiketli). Zaten hikayenin adı da bu: "Kırık Kalpler Oteli". Şarkının Youtube videosunu aşağıya ekledim. Bu arada bir not: 6. sayfada karşılıklı sarfedilen sözler hayatın normal akışında işitemeyeceğimiz (oldukça saçma!) ifadeler içerince belki de bunlar bir şarkının sözleri filan olabilir diye düşündüm. İnternetteki şarkı sözleri veritabanları içinde arama yaptım, ama bir şey bulamadım. Bunların herhangi bir şarkıya ait olmadığı kanaatine vardım. Belki de bu veritabanlarına girmemiş şarkılardan alınmıştır, kim bilir. Heavy Metal'in o sayısı "Özel Rock Sayısı"ymış.

Hikayenin senaristi ve çizeri Dick Matena Hollandalı ve 1943 doğumlu. Çalışmaları Hollanda dışında ilk defa 1979'da ABD'de, Heavy Metal'de yayımlanmış. 1982den sonra önce İspanya sonra da Belçika'da yaşamış ve çalışmış. Çok verimli ve çalışkan bir sanatçı olduğu yazılıyor (Walt Disney için bile çizmiş), ödülleri de var. Dick Matena ismine bakarak bu nasıl bir Hollanda ismi diye aklınızdan geçmiştir. Haklısınız, ama Matena'nın kullandığı daha birçok ismi var: John Kelly, Dick Richards, A. den Dooier, Yoto Yamamoto. Bu öyküyü çizdiğinde Elvis Presley (1935-1977) ölmüştü.

Bu arada: Ben Heavy Metal'in son yıllarıdaki sayılarını hiç beğenmiyorum. Ben mi demode oldum, yoksa onlar mı dejenere oldular, karar veremedim. 70-80-90'lı yılların sayılarındaki hikayeler bana daha cazip geliyor nedense.

Anılara bir yolculuk yapmanızı temenni ederek,
İyi okumalar, ve iyi dinlemeler.
Saygılarımla.
​

Heartbreak Hotel- Elvis Presley (1956 Kaydı)

 

[Beymelikli18]

Scanfan üstadımıza çok çok teşekkür ederiz.

 

[aziz balıkçı]

scanfan üstadım, Paylaşımlarınız için çok teşekkür ederim. Açıklayıcı bilgi notunuz bile başlı başına bir destan, İyi ki varsınız. Elinize yüreğinize sağlık.

 

[Baltimora]

Emekleriniz için teşekkürler Sevgili Scanfan. İyi ki varsınız!

 

[ekenciz]

Elleriniz dert görmesin sayın scanfan, teşekkür ederim.

 

[mustibey]

Teşekkürler sayın "scanfan"!

 

[abartman]

Dick Matena'nın o dönem çalışmaları oldukça karmaşık yapıda. Geçmişte "Mahşer Günü" isimli hikayesini çevirip, üzerine bir de inceleme yazısı yazmıştım. Doğrusu, okuyucunun çözmesi için kocaman bir bilmecenin parçalarını azar azar sunduğu öykü, dehasına hayran bırakmıştı beni.

Mahşer Günü'nün metninde Bob Dylan'ın liriklerine yer verilmişti. Siz de doğru olması muhtemel bir izi sürmüşsünüz, diyaloglarda şarkı sözleri aramakla. Detaylı bir okumayı hak eden bir iş var, demektir Matena adı imzada geçtiğinde. Hakkını vererek okumaya çalışacağım.

Çok teşekkür ederim Scanfan..

 

[yeryüzü]

Harika iş için teşekkür ederim sevgili ağabey.

Albay, Elvis Presley'in menajeri.
Elvis Presley'in bir hikayesi gibi
ama acaba öyle mi diyor insan

30'ların, 40 ve 50'lerin uçsuz bucaksız
Amerika rüyasının izlerini gördüm sanki.
Tabii okuduğum ve izlediğim kadarıyla,
o yılları yaşamasak da hissedebiliyoruz
bazen...

Hikaye ve 6. sayfadaki bize göre anlamsız sözler,
bana Robert Johnson ve Woody Guthrie'yi çağrıştırdı.

Dick Matena hakkında Abartman dostumuz
bir çok şey söyleyebilir; daha önce tanımıyordum,
geçtiğimiz aylarda muhteşem bir kitabı çıktı
bizde: İkonlar. Sonra çizgilerine dikkat ettim,
çok çok beğendim.

Kırık Kalpler Oteli deyince aklıma ayrıca
bir kaç film de geldi.

Biri 2046, görüntüleriyle, müziğiyle
muhteşemdi, dünyadan uzun süre
koparacak cinsten. Orada sadece
otel yoktu, bir çok şey vardı ama
en belirgini kırık kalplerdi tabii...

Bir diğeri, The Million Dollar Hotel, Wim
Wenders'in Sırlar Oteli. Bu da kırık kalplerle
ilgiliydi diyebiliriz ya da incinen

Peki, yine çok uzatmadan ki aslında
uzattım, iki şarkı paylaşmak istiyorum;
biri pek dinlemediğim ama bu konuyla
ilgili ve aynı duyguları ifade eden Murathan
Mungan şiirinden "Otel Odaları", diğeri her
dinleyişimde tüylerimi havalandıran
Candan Erçetin şarkısı "Kırık Kalpler Durağında"
Eh, birbirlerini tamamlıyorlar galiba...

www.youtube.com/watch?v=sswyzBMFf9I

www.youtube.com/watch?v=P5QySbuCQnA​

 

[abartman]

Yeryüzü 12'den vurmuş.

Albay kesinlikle Elvis'in elinden tutan menajer Tom Parker. Müzik endüstrisinde açıkgöz bir kişi olarak tanınıyordu döneminde. Hatta Beatles'i dünyaya tanıtan Brian Epstein, onunla bir görüşme yapmış Beatles'ın ilk dönemlerinde. Epstein, Albay'ın Elvis üzerinden ne kadar komisyon aldığını öğrendiğinde, meblağın büyüklüğü karşısında şaşkınlığını belirtince, Albay'ın "ben Elvis'e değil Elvis bana çalışıyor" dediği rivayet edilir.

Öyküdeki piyanist Jerry Lee Lewis'in parladığı dönem ile Elvis'in yıldızlaşması hemen hemen aynı yıllar. Birbirlerine rakipler yani. Hatta Elvis, askere alınıp Almanya yollarına düşmeden önce, Jerry'yi ziyaret edip, "al hepsi senin olsun" türü bir söz sarf ettiği de popüler kültürün dedikoduları arasında. Tabi Jerry 13 yaşında bir kız ile evlenince tutucu Amerikalıların hışmına uğrayıp bu fırsatı yeterince değerlendiremedi..

Didik didik edilerek okunası bir hikaye "Kırık Kalpler Oteli"... Derdini anlatırken metaforlara başvuran Matena'nın bu çalışmasında da onlarcası var elbette. Eğer kolay anlaşılmasına hizmet etseydi bu yaklaşımı alegorik olarak nitelemek mümkündü, ama galiba tam tersi..

Küçük bir not daha ekleyeyim. Öykünün sonundaki Elvis'in "anne" çığlığı, piyasaya kendini tanıttığı "mama" parçasına bir gönderme olsa gerek..

Yukarıda Brian Epstein ve Beatles'a değinmişken, Matena'nın John Jennon için de yine böyle hazmı zor bir öykü çizdiğini hatırladım. Öykü boyunca John, eli silahlı bir palyaçodan kaçar, ki kuşkusuz, katili David Mark Chapman'dır o.

Kim bilir Scanfan'ın usta eli o öyküye de değip bir güzelliği daha kazandırır bize..

 

[DryKleon]

Ellerinize sağlık çok teşekkür ederiz değerli üstadım.Elleriniz dert görmesin