agartan
Onursal Üye
- 28 Haz 2019
- 1,220
- 11,307
From Here To Eternity (1953) *Oscar*
Yönetmen: Fred Zinnemann *Oscar*
Senaryo: Daniel Taradash *Oscar*, James Jones
Müzik: George Duning
Ülke: ABD
Tür: Dram, Romantik, Savaş
Vizyon Tarihi: 01 Aralık 1955 Türkiye (İnsanlar Yaşadıkça)
Dil: İngilizce
Süre: 118 dk
Bütçe: $1,65M / Hasılat: $30,5 M
Çekim Yeri: O'ahu, Hawaii, ABD
IMDb Rating: 7.6
*Oscar 1954* En İyi Film
*Oscar 1954* Yardımcı Rolde En İyi Erkek Oyuncu: Frank Sinatra
*Oscar 1954* Yardımcı Rolde En İyi Kadın Oyuncu: Donna Reed
*Oscar 1954* Siyah Beyaz En İyi Görüntü Yönetimi: Burnett Guffey
*Oscar 1954* En İyi Ses, Kayıt: John P. Livadary (Columbia SSD)
*Oscar 1954* En İyi Kurgu: William A. Lyon
17 ödül daha
Sunum: 955 MB, Siyah / Beyaz 720p, orijinal dilde, Türkçe ses dosyası ve Türkçe altyazısı yanındadır.
İnsanlar Yaşadıkça:
Genellikle basit hikayelerin en iyisi olduğu söylenir.
Bu doğru değil.
Basit hikayeleri film yapmak kolaydır, ancak bir kaç kahramanı ve sayısız alt planı olan karmaşık bir hikaye,
-başarılı bir şekilde ortaya çıkması çok daha zor olsa da- aynı derecede etkili olabilir.
İnsanlar Yaşadıkça, güçlü senaryo yazımı, akıllı yönetmenlik ve güçlü oyunculuk sayesinde klasik hale gelen,
iç içe geçmiş olaylara sahip filmlerin (The Best Years of Our Lives, Seven Samurai ve The Godfather gibi) arasında yer alır.
İnsanlar Yaşadıkça'nın çok iyi bir film olmasının bir başka nedeni de karakterlerini ve olay örgüsünü oluşturmada çok hızlı olmasıdır.
Bizi Montgomery Clift, Frank Sinatra, Philip Ober, Burt Lancaster ve Deborah Kerr ile tanıştıran;
Clift'in geçmişi hakkında ipuçları veren ve
Lancaster ile Kerr arasındaki gelecekteki ilişkiye dair ipuçları veren bir dizi birbirine bağlı sahne ile açılıyor.
Yönetmen Fred Zinnemann -ilk filmlerinde eksik olan bir güvenle- bu sahneleri,
onlara maksimum hikaye anlatımı etkisi vermek için ince bir teknikle çekmiş.
Örneğin, Clift'in karakterine mükemmel bir giriş yapıyor, tam yakın çekime getirilene kadar dik açıyla yürüyor.
Diyalog başladığında, belirli çizgileri vurgulamak için ani açı değişiklikleri kullanmış,
örneğin Lancaster'ın Kerr'e "Yardım etmekten mutluluk duyarım" demesinin yakın çekimi.
Burada seyirci bu iki karakter arasında ileride ne olacağını tam olarak tahmin edebilir.
Donna Reed, elbette biraz sonra tanıtılıyor, ancak telafi etmek için,
yoğun kalabalık çekimlerden hemen sonra tek başına olarak bir ilk çekim yapılıyor.
Ancak Zinnemann'ın tarzı tamamen işlevselcilik değil.
Lancaster ve Kerr'in ilk öpücüğü sırasında yağmurla ıslanmış pencereden Dolly'nin dışarı çıkması gibi,
gerektirdiğinde dikkat çekici bir stil kullanmış.
Ve bu stil, anlatıyı bir arada tutmaya yardımcı oluyor, örneğin ünlü plaj sahnesinin sonunda kükreyen deniz ve Clift'in sigarasından yükselen duman.
Çeşitli olaylar boyunca bir melankoli ve pişmanlık tonu var; Zinnemann bunu tarzıyla koruyor.
İnsanlar Yaşadıkça'da savaş dışı hikaye o kadar güçlüdür ki, savaşın içinde olduğumuzu unuturuz ve bu nedenle,
finalde Pearl Harbor saldırısı önemlidir.
II. Dünya Savaşı öyküleri meraklıları için, kadraja dikkat çekici şekilde yerleştirilmiş,
ancak rahatsız edici olmayan iki nesneyle, Zinnemann inceliğiyle yapılır.
Birincisi, Burt Lancaster'ın yanındaki duvarda 6 Aralık'ı gösteren bir takvim,
diğeri ise Kerr ile son görüşmesinden sonra "Pearl Harbour" yazan bir tabela.
Böyle "büyük" film yönetmenleri için olmazsa olmazlardan biri, büyük ve lider oyunculara ihtiyaç duymanız ve
onların diğerlerini gölgede bırakmayacağından emin olmanızdır.
Bu, İnsanlar Yaşadıkça'da olan başka bir şey.
Clift, Kerr ve Lancaster, egoları olmayan yetkin sanatçılar ve zaman zaman en iyi performanslarından uzak kalsalar bile,
her daim istikrarlı oyunculuklar sergilemişler.
Sinatra'ya gelince, -iyi bir oyuncu olacağı belli olmasına karşın- müzikal olmayan, büyük bir filmde yer alması bile şaşırtıcı.
Demek istediğim, Fred Astaire veya Bing Crosby'nin 30'larda aynı şeyi yaptığını hayal edebiliyor musunuz?
İşte bu yüzden "From Here to Eternity" çok büyük bir filmdir.
Şurada sayın ebuselam sunmuş: http://www.cizgidiyari.com/forum/ya...ity-insanlar-yasadikca-1953-1080p-tr-eng.html
Türkçe ses dosyasını içeren link çalışıyor. Ama filmin videosunu içeren link -maalesef- çalışmıyor.
Açıkçası,
Çizgi Diyarına yeni katılmış forumdaşların, bu çok iyi filmden yoksun kalmasına gönlüm razı gelmedi.
Saygılarımla.
*
Yönetmen: Fred Zinnemann *Oscar*
Senaryo: Daniel Taradash *Oscar*, James Jones
Müzik: George Duning
Ülke: ABD
Tür: Dram, Romantik, Savaş
Vizyon Tarihi: 01 Aralık 1955 Türkiye (İnsanlar Yaşadıkça)
Dil: İngilizce
Süre: 118 dk
Bütçe: $1,65M / Hasılat: $30,5 M
Çekim Yeri: O'ahu, Hawaii, ABD
IMDb Rating: 7.6
*Oscar 1954* En İyi Film
*Oscar 1954* Yardımcı Rolde En İyi Erkek Oyuncu: Frank Sinatra
*Oscar 1954* Yardımcı Rolde En İyi Kadın Oyuncu: Donna Reed
*Oscar 1954* Siyah Beyaz En İyi Görüntü Yönetimi: Burnett Guffey
*Oscar 1954* En İyi Ses, Kayıt: John P. Livadary (Columbia SSD)
*Oscar 1954* En İyi Kurgu: William A. Lyon
17 ödül daha
Sunum: 955 MB, Siyah / Beyaz 720p, orijinal dilde, Türkçe ses dosyası ve Türkçe altyazısı yanındadır.
İnsanlar Yaşadıkça:
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
Genellikle basit hikayelerin en iyisi olduğu söylenir.
Bu doğru değil.
Basit hikayeleri film yapmak kolaydır, ancak bir kaç kahramanı ve sayısız alt planı olan karmaşık bir hikaye,
-başarılı bir şekilde ortaya çıkması çok daha zor olsa da- aynı derecede etkili olabilir.
İnsanlar Yaşadıkça, güçlü senaryo yazımı, akıllı yönetmenlik ve güçlü oyunculuk sayesinde klasik hale gelen,
iç içe geçmiş olaylara sahip filmlerin (The Best Years of Our Lives, Seven Samurai ve The Godfather gibi) arasında yer alır.
İnsanlar Yaşadıkça'nın çok iyi bir film olmasının bir başka nedeni de karakterlerini ve olay örgüsünü oluşturmada çok hızlı olmasıdır.
Bizi Montgomery Clift, Frank Sinatra, Philip Ober, Burt Lancaster ve Deborah Kerr ile tanıştıran;
Clift'in geçmişi hakkında ipuçları veren ve
Lancaster ile Kerr arasındaki gelecekteki ilişkiye dair ipuçları veren bir dizi birbirine bağlı sahne ile açılıyor.
Yönetmen Fred Zinnemann -ilk filmlerinde eksik olan bir güvenle- bu sahneleri,
onlara maksimum hikaye anlatımı etkisi vermek için ince bir teknikle çekmiş.
Örneğin, Clift'in karakterine mükemmel bir giriş yapıyor, tam yakın çekime getirilene kadar dik açıyla yürüyor.
Diyalog başladığında, belirli çizgileri vurgulamak için ani açı değişiklikleri kullanmış,
örneğin Lancaster'ın Kerr'e "Yardım etmekten mutluluk duyarım" demesinin yakın çekimi.
Burada seyirci bu iki karakter arasında ileride ne olacağını tam olarak tahmin edebilir.
Donna Reed, elbette biraz sonra tanıtılıyor, ancak telafi etmek için,
yoğun kalabalık çekimlerden hemen sonra tek başına olarak bir ilk çekim yapılıyor.
Ancak Zinnemann'ın tarzı tamamen işlevselcilik değil.
Lancaster ve Kerr'in ilk öpücüğü sırasında yağmurla ıslanmış pencereden Dolly'nin dışarı çıkması gibi,
gerektirdiğinde dikkat çekici bir stil kullanmış.
Ve bu stil, anlatıyı bir arada tutmaya yardımcı oluyor, örneğin ünlü plaj sahnesinin sonunda kükreyen deniz ve Clift'in sigarasından yükselen duman.
Çeşitli olaylar boyunca bir melankoli ve pişmanlık tonu var; Zinnemann bunu tarzıyla koruyor.
İnsanlar Yaşadıkça'da savaş dışı hikaye o kadar güçlüdür ki, savaşın içinde olduğumuzu unuturuz ve bu nedenle,
finalde Pearl Harbor saldırısı önemlidir.
II. Dünya Savaşı öyküleri meraklıları için, kadraja dikkat çekici şekilde yerleştirilmiş,
ancak rahatsız edici olmayan iki nesneyle, Zinnemann inceliğiyle yapılır.
Birincisi, Burt Lancaster'ın yanındaki duvarda 6 Aralık'ı gösteren bir takvim,
diğeri ise Kerr ile son görüşmesinden sonra "Pearl Harbour" yazan bir tabela.
Böyle "büyük" film yönetmenleri için olmazsa olmazlardan biri, büyük ve lider oyunculara ihtiyaç duymanız ve
onların diğerlerini gölgede bırakmayacağından emin olmanızdır.
Bu, İnsanlar Yaşadıkça'da olan başka bir şey.
Clift, Kerr ve Lancaster, egoları olmayan yetkin sanatçılar ve zaman zaman en iyi performanslarından uzak kalsalar bile,
her daim istikrarlı oyunculuklar sergilemişler.
Sinatra'ya gelince, -iyi bir oyuncu olacağı belli olmasına karşın- müzikal olmayan, büyük bir filmde yer alması bile şaşırtıcı.
Demek istediğim, Fred Astaire veya Bing Crosby'nin 30'larda aynı şeyi yaptığını hayal edebiliyor musunuz?
İşte bu yüzden "From Here to Eternity" çok büyük bir filmdir.
Şurada sayın ebuselam sunmuş: http://www.cizgidiyari.com/forum/ya...ity-insanlar-yasadikca-1953-1080p-tr-eng.html
Türkçe ses dosyasını içeren link çalışıyor. Ama filmin videosunu içeren link -maalesef- çalışmıyor.
Açıkçası,
Çizgi Diyarına yeni katılmış forumdaşların, bu çok iyi filmden yoksun kalmasına gönlüm razı gelmedi.
Saygılarımla.
*
Son düzenleme:
