Ferman baba

[mavisakal]

Alıştım

Dolaştım gurbetin bunca yolunu
Yollar bana ben yollara alıştım
Hiç hakir görmedim Allah kulunu
Kullar bana ben kullara alıştım

Yoksulluktur elim kolum bağlayan
Hasretliktir ciğerimi dağlayan
Akıp akıp gözlerimden çağlayan
Seller bana ben sellere alıştım

Gurbet elde yağlı çörek yiyemem
Kutnu kumaş esvaplarım giyemem
Dil ucuyla ben rahatım diyemem
Diller bana ben dillere alıştım

Kuru soğan olsun ekmeğim aşım
Dertlerden kurtulsun çileli başım
Ferman Baba eller benim yoldaşım
Eller bana ben ellere alıştım

--------------------------------------------------------------------------------

Ağ Gelin

Yol üstü uğradım ben bir geline
Dedim neden akar terin ağ gelin
Nazar ettim ince kemer beline
Dedim çık meydana görün ağ gelin

Gel gelin seninle yiyip içelim
Konup konup yaylalara göçelim
Aşk uğruna candan serden geçelim
Dedim cennet olsun yerin ağ gelin

Gönül aşk yükünü çeker götürür
Seni saran yiğit aklın yitirir
Döner döner yolun suya getirir
Dedim suyun sonu derin ağ gelin

Çiğdem çiçek bitsin gezdiğin yerde
Seni seven yiğit kim bilir nerde
Bu Ferman Baba’yı düşürdün derde
Dedim bini değer birin ağ gelin