agartan
Onursal Üye
- 28 Haz 2019
- 1,220
- 11,307
Die Brücke (1959)
Yönetmen: Bernhard Wicki
Senaryo: Manfred Gregor, Michael Mansfeld, Karl-Wilhelm Vivier
Müzik: Hans-Martin Majewski
Ülke: Batı Almanya
Tür: Dram, Savaş
Vizyon Tarihi: 22 Ekim 1959 (Batı Almanya)
Dil: Almanca, İngilizce
Süre: 103 dk
Çekim Yeri: Cham, Bavaria, Almanya
Nam-ı Diğer: The Bridge
IMDb Rating: 8.0
Rotten Tomatoes Rating: 100/100
16 Ödül
Sunum: 943 MB, Siyah-Beyaz 720p, orijinal dil, Türkçe altyazı ve çeşitli görseller.
Die Brücke:
II. Dünya Savaşı sonlarına doğru Almanya'nın içlerine doğru ilerleyen ABD ordusuna karşı savaşacak ordusu zayıflayan ve
direnci iyice azalan Almanya artık 16 yaşında çocukları da askere alıp cepheye sürmektedir.
Küçük bir kasabanın okulunda birlikte okuyan 15-16 yaşlarında 7 arkadaş birbirlerinden de etkilenerek askere yazılır.
Temel eğitim almaya başladıkları sırada müttefiklerin kendilerine doğru geldiğini gören komutan bu 7 genci
-biraz da onları korumak maksatlı-
kendi kasabalarının köprüsünde görevlendirir.
Ancak bozguna uğrayan Alman ordusu çok çabuk bölgeyi boşaltınca,
köprüdeki 7 arkadaş düşman tanklarıyla karşı karşıya kalırlar.
"Die Brücke", Nazi yenilgisi temasıyla doğrudan yüzleşen eski B. Almanya'nın bir kaç filminden biridir.
Alman yazar Manfred Gregor'un bir çocuk olarak savaşta yaşadığı deneyimlerden yola çıkarak yazdığı romanı
yönetmen Bernhard Wicki tarafından uyarlanmıştır.
Bu dramatik gerçekçi film de Almanların genellikle kötü olduğu ve sivil nüfusun durumunun unutulduğu HW filmlerinin
yaklaşımından tamamen farklı bir perspektifte ele alınmış.
II. Dünya Savaşı hakkında izlediğimiz filmlerde hep dünyayı hiç bir insani duyguları olmayan acımasız
Alman "canavarlarından" kurtaran büyük müttefik kahramanların hikayeleri yer verilirdi.
Bu filmi izleyenlerin, -bence- yenilen Almanya’ya taraflı bakış açısını ve hislerini değiştirdiğini belirtebilirim.
Savaş karşıtı filmlerin arasında sorgulayan bir başlıkla sona eren bu film,
Almanya’nın kayıp gençliğe bir ağıt niteliğindedir adeta.
Kısacası bu filmin ana temasının, Alman gençliğinin Naziler tarafından saf bir şekilde ziyan edilmesi diyebiliriz.
Bu film ile "Er Ryan'ı Kurtarmak" filmindeki ana fark budur.
Bu çocuklar bir hiç uğruna öldü. Bu filmde ölen çocuklar, bu savaşta öldürülen diğer binlerce kişi gibiydi.
3. Reich ve Hitler'in değersiz yaşamını bir kaç hafta daha uzatmak için savaşan ve ölen, beyinleri yıkanmış gençler.
Ki bu yüzden "Die Brücke", savaşta reşit olma hakkında güçlü ve etkileyici bir Alman filmidir.
Wicki'nin de röportajlarda söylediği ve filmde açıkça vurgulandığı gibi, konu "savaş" değil,
gençlik üzerindeki Nazi ideolojisi ve propaganda etkisidir.
Nazi ideolojisi ve propagandası tarafından beyni yıkanmış gençlerin bir oyun gibi
durumun ciddiyetinin farkında olmadan savaşarak ölmeleri oldukça yürek burkan bir hadisedir.
II. Dünya Savaşının son günlerinde Almanya’nın küçük bir köyünde yaşayan Hans Scholten, Albert Mutz, Walter Forst,
Jurgen Borchert, Karl Horber, Klaus Hager ve Sigi Bernhard 26 Nisan 1945'te Naziler tarafından son çare olarak
Alman halk ordusu "Volkssturm" için askere alınırlar. Orduya büyük beklentiler ve coşkuyla,
ana vatanları Almanya'yı savunmak için katılan çocukların bakış açılarından köprü metaforu ile savaşın gereksizliği anlatılıyor.
Yönetmen, askere alınmadan önce çocukların hayatlarına zaman ayırmış;
topluca, seyircinin gözünde gerçekten şefkatle büyüyorlar.
Küçük kasaba varoluşlarının sessiz önemsizlikleri (İngilizce dersleri, tekne yapımı, kızlarla olan ilişkileri...),
daha sonra şahit olacakları ölüm ve yıkım görüntüleriyle güçlü bir şekilde tezat oluşturuyor.
Özellikle altı çocuk küçük bir tekne yapmak için İngilizce öğretmenleri ile birlikte çalışırken askere alınacakları haberi gelir.
Çocuklar heyecanla kutlarken, öğretmenin yüzündeki saf yıkımın ifadesine tanık oluyoruz; etkilenmemek mümkün değil.
Yönetmenin son savaş günlerinin atmosferini, korku ile umut ve hüzün arasındaki bu sürekli kararsızlığı
ikna edici bir şekilde yakalamış olduğunu söyleyebilirim.
Özellikle erkek çocuklarının psikolojik tasvirleri, okulda, evde, grup içindeki günlük yaşamları ve
savaşa kısmen ulusal bir görev,
kısmen de romantik olarak bakmalarını sağlayan gerçek adanmışlık ve macera zihniyetinin karışımı filmde iyi yansıtılmış.
Küçük çocukların savaşın acımasızlığı ile çarpışır çarpmaz, yuvarlak gözlü masum çocuk yüzlerinin yakın çekimleri ile
savaş alanının çalkalanmış çamurları arasında savaşın saçmalığını oldukça açık hale getiriyor.
Masum insanların topyekün savaşın ortasına atıldığında neler olduğuna dair belki de en iyi ve net örneklerden biri.
Reich'ın düşüşünden 15 yıldan daha kısa bir süre sonra Almanya'da yapılan bu film,
Alman gençlerinin savaşın son zamanlarındaki deneyimlerini belgeliyor,
çünkü rejim tarafından "Vatanın onuru" için ölme emri verilmişti.
Erkek çocuklarının sivil hayatlarıyla ilgili ilk yarısı, HW melodramının ve psikolojik gerçekçiliğin bir kombinasyonudur.
Cephenin sonraki sahnelerinde yönetmen savaşı gerçek bir kabusa çevirmek için Alman sessiz dışavurumculuğunun imgesini kullanıyor.
Özetle İkinci Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru Alman ruh hali hakkında iyi bir fikir edinmek,
savaşı ve zaferi görmek için değil, savaşın yararsızlığını ve
belki de diğer tarafın nadiren anlatılan öyküsünü görmek için izleyiniz.
Filmde gösterilen tankların hiçbiri gerçek değildir.
1959'da Alman ordusunda tank olmadığı için, Bernhard Wicki ahşap modeller yaptırmış,
daha sonra bunlar bir kamyon şasisinin üzerine yerleştirilmişti.
Saygılar.
*
Yönetmen: Bernhard Wicki
Senaryo: Manfred Gregor, Michael Mansfeld, Karl-Wilhelm Vivier
Müzik: Hans-Martin Majewski
Ülke: Batı Almanya
Tür: Dram, Savaş
Vizyon Tarihi: 22 Ekim 1959 (Batı Almanya)
Dil: Almanca, İngilizce
Süre: 103 dk
Çekim Yeri: Cham, Bavaria, Almanya
Nam-ı Diğer: The Bridge
IMDb Rating: 8.0
Rotten Tomatoes Rating: 100/100
16 Ödül
Sunum: 943 MB, Siyah-Beyaz 720p, orijinal dil, Türkçe altyazı ve çeşitli görseller.
Die Brücke:
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
II. Dünya Savaşı sonlarına doğru Almanya'nın içlerine doğru ilerleyen ABD ordusuna karşı savaşacak ordusu zayıflayan ve
direnci iyice azalan Almanya artık 16 yaşında çocukları da askere alıp cepheye sürmektedir.
Küçük bir kasabanın okulunda birlikte okuyan 15-16 yaşlarında 7 arkadaş birbirlerinden de etkilenerek askere yazılır.
Temel eğitim almaya başladıkları sırada müttefiklerin kendilerine doğru geldiğini gören komutan bu 7 genci
-biraz da onları korumak maksatlı-
kendi kasabalarının köprüsünde görevlendirir.
Ancak bozguna uğrayan Alman ordusu çok çabuk bölgeyi boşaltınca,
köprüdeki 7 arkadaş düşman tanklarıyla karşı karşıya kalırlar.
"Die Brücke", Nazi yenilgisi temasıyla doğrudan yüzleşen eski B. Almanya'nın bir kaç filminden biridir.
Alman yazar Manfred Gregor'un bir çocuk olarak savaşta yaşadığı deneyimlerden yola çıkarak yazdığı romanı
yönetmen Bernhard Wicki tarafından uyarlanmıştır.
Bu dramatik gerçekçi film de Almanların genellikle kötü olduğu ve sivil nüfusun durumunun unutulduğu HW filmlerinin
yaklaşımından tamamen farklı bir perspektifte ele alınmış.
II. Dünya Savaşı hakkında izlediğimiz filmlerde hep dünyayı hiç bir insani duyguları olmayan acımasız
Alman "canavarlarından" kurtaran büyük müttefik kahramanların hikayeleri yer verilirdi.
Bu filmi izleyenlerin, -bence- yenilen Almanya’ya taraflı bakış açısını ve hislerini değiştirdiğini belirtebilirim.
Savaş karşıtı filmlerin arasında sorgulayan bir başlıkla sona eren bu film,
Almanya’nın kayıp gençliğe bir ağıt niteliğindedir adeta.
Kısacası bu filmin ana temasının, Alman gençliğinin Naziler tarafından saf bir şekilde ziyan edilmesi diyebiliriz.
Bu film ile "Er Ryan'ı Kurtarmak" filmindeki ana fark budur.
Bu çocuklar bir hiç uğruna öldü. Bu filmde ölen çocuklar, bu savaşta öldürülen diğer binlerce kişi gibiydi.
3. Reich ve Hitler'in değersiz yaşamını bir kaç hafta daha uzatmak için savaşan ve ölen, beyinleri yıkanmış gençler.
Ki bu yüzden "Die Brücke", savaşta reşit olma hakkında güçlü ve etkileyici bir Alman filmidir.
Wicki'nin de röportajlarda söylediği ve filmde açıkça vurgulandığı gibi, konu "savaş" değil,
gençlik üzerindeki Nazi ideolojisi ve propaganda etkisidir.
Nazi ideolojisi ve propagandası tarafından beyni yıkanmış gençlerin bir oyun gibi
durumun ciddiyetinin farkında olmadan savaşarak ölmeleri oldukça yürek burkan bir hadisedir.
II. Dünya Savaşının son günlerinde Almanya’nın küçük bir köyünde yaşayan Hans Scholten, Albert Mutz, Walter Forst,
Jurgen Borchert, Karl Horber, Klaus Hager ve Sigi Bernhard 26 Nisan 1945'te Naziler tarafından son çare olarak
Alman halk ordusu "Volkssturm" için askere alınırlar. Orduya büyük beklentiler ve coşkuyla,
ana vatanları Almanya'yı savunmak için katılan çocukların bakış açılarından köprü metaforu ile savaşın gereksizliği anlatılıyor.
Yönetmen, askere alınmadan önce çocukların hayatlarına zaman ayırmış;
topluca, seyircinin gözünde gerçekten şefkatle büyüyorlar.
Küçük kasaba varoluşlarının sessiz önemsizlikleri (İngilizce dersleri, tekne yapımı, kızlarla olan ilişkileri...),
daha sonra şahit olacakları ölüm ve yıkım görüntüleriyle güçlü bir şekilde tezat oluşturuyor.
Özellikle altı çocuk küçük bir tekne yapmak için İngilizce öğretmenleri ile birlikte çalışırken askere alınacakları haberi gelir.
Çocuklar heyecanla kutlarken, öğretmenin yüzündeki saf yıkımın ifadesine tanık oluyoruz; etkilenmemek mümkün değil.
Yönetmenin son savaş günlerinin atmosferini, korku ile umut ve hüzün arasındaki bu sürekli kararsızlığı
ikna edici bir şekilde yakalamış olduğunu söyleyebilirim.
Özellikle erkek çocuklarının psikolojik tasvirleri, okulda, evde, grup içindeki günlük yaşamları ve
savaşa kısmen ulusal bir görev,
kısmen de romantik olarak bakmalarını sağlayan gerçek adanmışlık ve macera zihniyetinin karışımı filmde iyi yansıtılmış.
Küçük çocukların savaşın acımasızlığı ile çarpışır çarpmaz, yuvarlak gözlü masum çocuk yüzlerinin yakın çekimleri ile
savaş alanının çalkalanmış çamurları arasında savaşın saçmalığını oldukça açık hale getiriyor.
Masum insanların topyekün savaşın ortasına atıldığında neler olduğuna dair belki de en iyi ve net örneklerden biri.
Reich'ın düşüşünden 15 yıldan daha kısa bir süre sonra Almanya'da yapılan bu film,
Alman gençlerinin savaşın son zamanlarındaki deneyimlerini belgeliyor,
çünkü rejim tarafından "Vatanın onuru" için ölme emri verilmişti.
Erkek çocuklarının sivil hayatlarıyla ilgili ilk yarısı, HW melodramının ve psikolojik gerçekçiliğin bir kombinasyonudur.
Cephenin sonraki sahnelerinde yönetmen savaşı gerçek bir kabusa çevirmek için Alman sessiz dışavurumculuğunun imgesini kullanıyor.
Özetle İkinci Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru Alman ruh hali hakkında iyi bir fikir edinmek,
savaşı ve zaferi görmek için değil, savaşın yararsızlığını ve
belki de diğer tarafın nadiren anlatılan öyküsünü görmek için izleyiniz.
Filmde gösterilen tankların hiçbiri gerçek değildir.
1959'da Alman ordusunda tank olmadığı için, Bernhard Wicki ahşap modeller yaptırmış,
daha sonra bunlar bir kamyon şasisinin üzerine yerleştirilmişti.
Saygılar.
*
Son düzenleme:
