KILLING
1965 yılında İtalyan yayıncı Ponzoni ve editörü Pietro Granelli'nin işbirliği sonucu ortaya çıkan Killing, bu tarihten bir yıl önce Max Bunker tarafından yaratılan ve büyük sansasyon yaratan Krilling başlıklı çizgiroman kahramanına bir cevap olarak sunulmuştur.
Killing, iskelet kostümüne bürünmüş öncülü Krilling gibi siyah rengin hakim olduğu ve onun üzerinde bire bir ölçülerde tasarlanmış insan iskeletinden oluşan ve yüzü dahil vücudunu tamamen örten özel kostümüyle ürkütücü olduğu kadar dikkat çekici bir karakterdir. Bu dehşetengiz giysiyi belinde büründüğü kimliğin başharfi ola 'K'nın yer aldığı bir de kemer süslemektedir.
Killing'in İtalya'daki orijinal başlığı olan Satanik'in bir sayısı.
Toplumsal huzur, adalet ve ahlak anlayışının dışına taşan hareket ve davranışlarıyla bir anti kahraman konumundaki Killing, literatüre fotoroman şeklinde geçmiş üretimlerin en bilinenlerindendir. Sadist ve işkence yapmaya müsait kişiliğiyle, seksi giyimli -ancak asla direkt çıplaklık sergilemeyen- bayan karakterler üzerinde envai çeşit cinayet ve işkence uygulamaları gerçekleştirmiş ve bu haliyle seleflerinden çok daha sadist bir karakter ortaya koymuştur. Killing, aslında Fantömas ve Arsene Lupin gibi Fransız roman kahramanlarının bir izdüşümü gibidir. Tabii 1962 doğumlu Diabolik de sadece koyu renk bir streç kostümle tıpkı Kriminal gibi Killing'in ortaya çıkışına esin kaynağı olmuş anti kahramanlardan biridir. Sonuncusu 1967 yılında yayınlanan toplam 19 adet fotoroman macerasında bir suç ustası olarak adını yazdıran bu anti kahraman; sarışın, güzel ve kendisini olduğu gibi kabul edip delicesine seven Dana (seri Türkçeleşirken Dina adını almıştır) ile birlikte ilk serüveni olan 'Le Genie du Crime'de boy göstermiştir. Müfettiş Mercier'in ezeli ve amansız takibine karşın her defasında amacına ulaşan Killing, polisin nefesini ensesinde hissetmekten de ayrıca sadistik bir zevk almıştır. 19 sayıdan sonra sansürlenerek devamı engellenmiş olduğu halde, dönemin tüm yeniyetme okuyucu kuşağı üzerinde fazlasıyla etkili olmuştur. Genç okurlar sansür döneminin başlangıcına dek yayınlanan tüm koleksiyonu büyük bir iştahla tüketerek Killing'in sunduğu 'yasak zevkler'in keyfini çıkarmışlardır. Killing'in kostümünün ardındaki gerçek kimliği hiçbir zaman öğrenilememiştir. Kurbanlarını yavaş ve acılı bir ölüme götüren bir Amazon zehiri olan Mjanico ile dolu 'yeşil ölüm' iğneleri atarak yok etmektedir.
Türkiye'de yayınlanan ilk Killing serisinden bir kapak.
İşin içine heyecan ve korkuyu serpen yayıncısının elinde kısa sürede popülarite kazanan Killing, ilk ortaya çıkışının üzerinden fazla zaman geçmeden ülkemiz yayın piyasasına da uğramış, hatta anavatanı İtalya'dan daha çok şöhrete kavuşmuştur. Yeşilçam'ın çektiği on üç adet 'Killing' filminin arasına Mandrake ve Superman gibi çizgiroman kahramanlar da dahil olmuştur. Karakterin fotoroman maceralarını 1970'lerin başında Opera Mundi'den satın alan Ceylan Yayınları tarafindan ilk sayısı 1 Nisan 1970'de çıkan ve onu 1972'de yayına giren iki seri, kahramanın ilk Türkçe serüvenlerini içermektedir. İlki 24 sayı olan bu iki ayrı seriyi kısa süreli bir gazete bant versiyonu izlemiştir. Ayrıca ilk sayısı 1 Haziran 1967'de Erol Simavi (bir süre sonra Haldun Simavi'ye devrettiği) tarafindan Web İleri Ofset ve Matbaacılık tarafından büyük boy tam maceralı fasiküller halinde tekrar basılmıştır.
EK:?? Killing ilk kez, İtalya'da bir fotoroman olarak 1965'te yayımlanmaya başladı. Editörü Pietro Granelli'ydi ve Ponzoni Yayıncılık tarafından piyasaya sürülmüştü. Killing fotoromanları iki yıl sonra Türkiye'de Son adlı gazetede yayımlanmaya başladı. Gazetenin tirajı gözle görülür ölçüde arttı, Killing fanatiklerinın sayısı hızla çoğaldı. Bu ilgiyi gören gazetenin sahibi Erol Simavi, Killing'i bir dergi olarak yayımlamaya karar verdi. İlk sayısı 1 Haziran 1967 tarihinde çıkan dergi 19 sayı yayımlandı. Daha sonra Ceylan Yayınları tarafından, 1970'te, bu kez cep fotoromanı boyutunda, 24 sayılık bir seri olarak yeniden çıkarıldı.
1970'de Ceylan Yayınlarından çıkan bir Killing sayısı.
1965 yılında İtalyan yayıncı Ponzoni ve editörü Pietro Granelli'nin işbirliği sonucu ortaya çıkan Killing, bu tarihten bir yıl önce Max Bunker tarafından yaratılan ve büyük sansasyon yaratan Krilling başlıklı çizgiroman kahramanına bir cevap olarak sunulmuştur.
Killing, iskelet kostümüne bürünmüş öncülü Krilling gibi siyah rengin hakim olduğu ve onun üzerinde bire bir ölçülerde tasarlanmış insan iskeletinden oluşan ve yüzü dahil vücudunu tamamen örten özel kostümüyle ürkütücü olduğu kadar dikkat çekici bir karakterdir. Bu dehşetengiz giysiyi belinde büründüğü kimliğin başharfi ola 'K'nın yer aldığı bir de kemer süslemektedir.
Killing'in İtalya'daki orijinal başlığı olan Satanik'in bir sayısı.
Toplumsal huzur, adalet ve ahlak anlayışının dışına taşan hareket ve davranışlarıyla bir anti kahraman konumundaki Killing, literatüre fotoroman şeklinde geçmiş üretimlerin en bilinenlerindendir. Sadist ve işkence yapmaya müsait kişiliğiyle, seksi giyimli -ancak asla direkt çıplaklık sergilemeyen- bayan karakterler üzerinde envai çeşit cinayet ve işkence uygulamaları gerçekleştirmiş ve bu haliyle seleflerinden çok daha sadist bir karakter ortaya koymuştur. Killing, aslında Fantömas ve Arsene Lupin gibi Fransız roman kahramanlarının bir izdüşümü gibidir. Tabii 1962 doğumlu Diabolik de sadece koyu renk bir streç kostümle tıpkı Kriminal gibi Killing'in ortaya çıkışına esin kaynağı olmuş anti kahramanlardan biridir. Sonuncusu 1967 yılında yayınlanan toplam 19 adet fotoroman macerasında bir suç ustası olarak adını yazdıran bu anti kahraman; sarışın, güzel ve kendisini olduğu gibi kabul edip delicesine seven Dana (seri Türkçeleşirken Dina adını almıştır) ile birlikte ilk serüveni olan 'Le Genie du Crime'de boy göstermiştir. Müfettiş Mercier'in ezeli ve amansız takibine karşın her defasında amacına ulaşan Killing, polisin nefesini ensesinde hissetmekten de ayrıca sadistik bir zevk almıştır. 19 sayıdan sonra sansürlenerek devamı engellenmiş olduğu halde, dönemin tüm yeniyetme okuyucu kuşağı üzerinde fazlasıyla etkili olmuştur. Genç okurlar sansür döneminin başlangıcına dek yayınlanan tüm koleksiyonu büyük bir iştahla tüketerek Killing'in sunduğu 'yasak zevkler'in keyfini çıkarmışlardır. Killing'in kostümünün ardındaki gerçek kimliği hiçbir zaman öğrenilememiştir. Kurbanlarını yavaş ve acılı bir ölüme götüren bir Amazon zehiri olan Mjanico ile dolu 'yeşil ölüm' iğneleri atarak yok etmektedir.
Türkiye'de yayınlanan ilk Killing serisinden bir kapak.
İşin içine heyecan ve korkuyu serpen yayıncısının elinde kısa sürede popülarite kazanan Killing, ilk ortaya çıkışının üzerinden fazla zaman geçmeden ülkemiz yayın piyasasına da uğramış, hatta anavatanı İtalya'dan daha çok şöhrete kavuşmuştur. Yeşilçam'ın çektiği on üç adet 'Killing' filminin arasına Mandrake ve Superman gibi çizgiroman kahramanlar da dahil olmuştur. Karakterin fotoroman maceralarını 1970'lerin başında Opera Mundi'den satın alan Ceylan Yayınları tarafindan ilk sayısı 1 Nisan 1970'de çıkan ve onu 1972'de yayına giren iki seri, kahramanın ilk Türkçe serüvenlerini içermektedir. İlki 24 sayı olan bu iki ayrı seriyi kısa süreli bir gazete bant versiyonu izlemiştir. Ayrıca ilk sayısı 1 Haziran 1967'de Erol Simavi (bir süre sonra Haldun Simavi'ye devrettiği) tarafindan Web İleri Ofset ve Matbaacılık tarafından büyük boy tam maceralı fasiküller halinde tekrar basılmıştır.
EK:?? Killing ilk kez, İtalya'da bir fotoroman olarak 1965'te yayımlanmaya başladı. Editörü Pietro Granelli'ydi ve Ponzoni Yayıncılık tarafından piyasaya sürülmüştü. Killing fotoromanları iki yıl sonra Türkiye'de Son adlı gazetede yayımlanmaya başladı. Gazetenin tirajı gözle görülür ölçüde arttı, Killing fanatiklerinın sayısı hızla çoğaldı. Bu ilgiyi gören gazetenin sahibi Erol Simavi, Killing'i bir dergi olarak yayımlamaya karar verdi. İlk sayısı 1 Haziran 1967 tarihinde çıkan dergi 19 sayı yayımlandı. Daha sonra Ceylan Yayınları tarafından, 1970'te, bu kez cep fotoromanı boyutunda, 24 sayılık bir seri olarak yeniden çıkarıldı.
1970'de Ceylan Yayınlarından çıkan bir Killing sayısı.
